การวัดความเร็วและทิศทางของลม
ลม คือการเคลื่อนไหวของอากาศ
ถ้าลมแรงก็หมายถึงว่ามวลของอากาศเคลื่อนตัวไปมากและเร็วในอุตุนิยมวิทยา
การวัดลมจำต้องวัดทั้งทิศของลมและอัตราหรือความเร็วของลม
สำหรับการวัดทิศของลมนั้นเราใช้ศรลม (wind vane) ส่วนการวัดความเร็วของลม
เราใช้เครื่องมือที่เรียกว่า "อะนีมอมิเตอร์"(anemometer) ซึ่งมีหลายชนิด
แต่ส่วนมากใช้แบบใบพัดหรือกังหัน
หรือใช้แบบถ้วยกลมสามใบและมีก้านสามก้านต่อมารวมกันที่แกนกลาง
จากแกนกลางจะมีแกนต่อลงมายังเบื้องล่าง
เมื่อกังหันหมุนจะทำให้เกิดกระแสไฟฟ้า
ซึ่งจะทำให้เข็มที่หน้าปัดชี้แสดงความเร็วของลมคล้ายๆ
กับหน้าปัดที่บอกความเร็วของรถยนต์การวัดความเร็วและทิศของลม
อาจทำได้โดยใช้เครื่องมืออีกชนิดหนึ่งเรียกว่า "ใบพัดลม"
ซึ่งสามารถวัดความเร็วและทิศได้พร้อมกัน
ในการวัดความเร็วของลมมีหน่วยที่ใช้กันอยู่หลายหน่วย
แล้วแต่ว่าผู้ใช้จะนิยมและสะดวกที่จะใช้หน่วยใด
เช่นนอต หรือไมล์ทะเลต่อชั่วโมงกิโลเมตรต่อชั่วโมงไมล์
(บก) ต่อชั่วโมงนอกจากเครื่องวัดลมชนิดดังกล่าวแล้ว
ยังมีเครื่องบันทึกความเร็วและทิศของลมอยู่ตลอดเวลาด้วย
เครื่องบันทึกลมนี้เรียกว่า อะนีมอกราฟ (anemograph)
ซึ่งสามารถบันทึกความเร็วและทิศของลมได้ตามที่เราต้องการ[กลับหัวข้อหลัก]
เครื่องวัดทิศทางและความเร็วของลมแบบใบพัด

[ดูภาพทั้งหมดในเรื่องนี้]
มาตราลมโบฟอร์ต
เมื่อ พ.ศ. ๒๓๔๘ พลเรือเอก เซอร์ ฟรานซิสโบฟอร์ต (Admiral Sir Francis Beaufort, ค.ศ. ๑๗๗๔-๑๘๕๗, ชาวอังกฤษ) แห่งราชนาวีอังกฤษได้พัฒนามาตราส่วนสำหรับคาดคะเนความเร็วของลมไว้ใช้ในการ เดินเรือใบ เรียกว่า มาตราลมโบฟอร์ต (Beau-fort wind scale) ซึ่งเป็นที่นิยมใช้กันทั่วไป และแบ่งกำลังออกเป็น ๑๓ ชั้น คือ ตั้งแต่ ๐ ถึง ๑๒ โดยมีคำบรรยายเครื่องหมายและเปรียบเทียบความเร็วที่มา http://guru.sanook.com/encyclopedia/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%88%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A8/